Ruim 4 jaar geleden kwam ik terecht op een heel klein stukje van deze wereld wat mijn hart vastpakte en niet meer los heeft gelaten. In dit kleine rurale dorp, Masanga, midden in Sierra Leone staat een ziekenhuis. Er gaat een bepaalde energie uit van dit ziekenhuis. Een grote wil en trots. Zoveel kracht en zoveel potentie. Maar zeker niet alles zit mee in een land als Sierra Leone.
En zoals in ieder verhaal zijn er ook in deze superhelden. Met een witte jas en scalpel laten zij het veilige Nederland achter zich, om zich belangeloos in te zetten om dat kleine hoekje van de wereld wat beter te maken. Ik ontmoette Hanna en Jonathan voor het eerst bij AFAS in ons restaurant. Ze moesten lachen toen ik ze vroeg of ze een setje waren. Ze waren de Hollandse directheid bijna vergeten door hun lange verblijf in Masanga. Deze superhelden helpen niet alleen mensen in nood. Ze strijden er ook voor om de gehele gezondheidszorg op deze plek beter te maken. En daarbij wilde ik hun, namens AFAS, dolgraag helpen.
Na twee succesvolle projecten wisten we zeker dat dit een lange relatie zou worden. Er stond een prachtige nieuwe kraamafdeling en een solarpark. We hadden nauw contact waardoor ik me ontzettend betrokken voelde bij alles wat er op zo'n grote afstand plaatsvond. Het werd tijd dat we samen gingen werken aan de droom voor Masanga. Een goedlopend, erkend overheidsziekenhuis. Een meerjarenplan.
De liefde die Hanna en Jonathan me lieten voelen voor deze plek was bijzonder. Dit moest ik met mijn eigen ogen zien, dit moest ik voelen. En wanneer je daar dan staat, verandert alles. Dan snap je het zoveel beter. Je ziet ze aan het werk. Je ziet en voelt dat dit meerjarenplan nodig is. Dat er eigenlijk zoveel is om aan te pakken samen. Hierdoor kan je het plan concreter maken, meer visualiseren. Je gaat samen werken aan de droom.
We zijn inmiddels een aantal tropenartsen verder, maar de groei is significant. De basiszorg is structureel beter. Beter opgeleid personeel, betere apparatuur, duurzamere gebouwen. De trots die er al was voor dit alles, groeit en groeit. Het stimuleert de werksfeer en zorgt ervoor dat patiënten beter geholpen worden. Emil en Ika (tropenarts in Masanga vandaag de dag en partner) zorgen voor een nauwe band met de overheid en krijgt de overheid in beweging. Waanzinnig om dit te zien. Er is inmiddels een herziend document ondertekend door de international board van Masanga én meerdere leden van de overheid, waaronder de minister van Volksgezondheid en de minister van Financiën. Hierin worden concrete afspraken vastgelegd omtrent de toekomst van Masanga.
Zoals iedere relatie gaat ook deze niet zonder slag of stoot. Er zijn soms tegenslagen, een overheid die niet meewerkt of dorpelingen die dwarsliggen. Soms kleine hobbels, de wisseling van contactpersonen of aannemers. Maar het is vooral prachtig om te zien hoe het ziekenhuis zich ontwikkelt. Om de kracht en energie te zien van eigenlijk alle mensen die daar werken, maar vooral onze zeer geliefde tropenartsen. We gaan door met het realiseren van projecten. Op adem komen en kijken wat we allemaal al gedaan hebben. Om vervolgens de laatste afrondende stap te zetten, om op deze plek het leven net even wat beter te maken. Dat verdienen ze!
Door projectleider te zijn van dit project ben ik veranderd. Niet groots, maar wel een klein beetje. Het opent je ogen. Ik zou graag zoveel goeds willen doen voor mijn medemens, voor de wereld! Jaarlijks bevatte mijn goede voornemens wel iets in deze trend. Nu doe ik iedere week extra boodschappen voor de voedselbank en kook ik wekelijks iets voor mijn 89-jarige buurman. Het is dan niet hetzelfde als tropenarts zijn in Sierra Leone, maar goed, ik doe wat ik kan.